Jakie buty trekkingowe wybrać, aby każdy krok w górach był pewny i komfortowy?

Jakie buty trekkingowe? Wysokość cholewki a charakter szlaku

Decyzja o wysokości cholewki obuwia górskiego powinna być podyktowana charakterem szlaków, po których będą prowadzić wędrówki. Na łatwiejsze, dobrze utrzymane ścieżki w niższych partiach gór, zwłaszcza latem, wystarczające mogą okazać się niskie buty podejściowe. Gwarantują one dużą swobodę ruchu stawu skokowego i znakomitą wentylację stopy w cieplejsze dni. 

Jednakże górski teren często bywa nieprzewidywalny. Na nierównych, kamienistych ścieżkach, błotnistych fragmentach czy podczas pokonywania gęstej, mokrej roślinności, obuwie z wyższą cholewką (typu mid lub high) jest niezastąpione. Zapewnia ono nie tylko lepszą ochronę przed wilgocią i zabrudzeniami, ale przede wszystkim skutecznie stabilizuje kostkę, co jest niezwykle ważne podczas wielogodzinnego marszu, zwłaszcza z obciążeniem w postaci plecaka. To pokazuje, że odpowiedź na pytanie, jakie buty trekkingowe będą lepsze, zależy od kompromisu między swobodą ruchu a maksymalną ochroną.

Podeszwa – klucz do przyczepności na zróżnicowanym podłożu

Najważniejszym elementem konstrukcyjnym buta trekkingowego jest jego podeszwa, od której bezpośrednio zależy bezpieczeństwo na szlaku. Górskie podłoże stawia przed obuwiem zróżnicowane wyzwania: od mokrych kamieni i śliskich korzeni, po strome, ziemiste zejścia czy grząskie, błotniste fragmenty, charakterystyczne np. dla Beskidu Niskiego. Kluczowa okazuje się głębokość i agresywność bieżnika. Musi on mieć wielokierunkowe, głębokie żłobienia, które efektywnie „wgryzają się” w miękki teren i zapewniają kontrolę na twardszych nawierzchniach. Płytki bieżnik bardzo szybko zapycha się błotem i traci swoje właściwości. 

Istotny jest także sam materiał podeszwy – odpowiednie mieszanki gumy gwarantują przyczepność na mokrych skałach. Analizując, jakie buty trekkingowe będą odpowiednie, należy potraktować konstrukcję spodu buta priorytetowo.

Materiał i membrana – ochrona przed zmienną górską pogodą

Rozważania, jakie buty trekkingowe najlepiej ochronią przed kapryśną górską aurą, nieuchronnie prowadzą do analizy materiału wykonania obuwia oraz zastosowania w nim membrany wodoodpornej. Membrany, takie jak popularny Gore-Tex, oferują wysoki stopień wodoodporności. To cecha nieoceniona podczas marszu w deszczu, przechodzenia przez mokre trawy czy przekraczania górskich strumieni. Stopa pozostaje sucha, co przekłada się na komfort termiczny i ogranicza ryzyko otarć. 

Trzeba jednak wiedzieć, że każda membrana w pewnym stopniu ogranicza oddychalność buta. W trakcie intensywnego wysiłku w upalny dzień może to prowadzić do zwiększonej potliwości stopy. Alternatywą są buty ze skóry licowej lub nubukowej bez membrany, które cechują się lepszą cyrkulacją powietrza, ale dla zachowania wodoodporności wymagają regularnej i starannej impregnacji.

Dopasowanie i rozmiar – fundament komfortu na długich dystansach

Nawet najlepsze technologicznie obuwie nie spełni swojej funkcji, jeśli będzie źle dopasowane. To właśnie od właściwego doboru rozmiaru i profilu buta zależy, czy wędrówka będzie przyjemnością, czy walką z bólem. Buty górskie należy zawsze mierzyć w drugiej połowie dnia, gdy stopa jest nieco większa. Koniecznie trzeba to robić w skarpecie trekkingowej o grubości zbliżonej do tej używanej na szlaku. Dopiero wtedy można trafnie ocenić, jakie buty trekkingowe faktycznie pasują do stopy i zapewnią komfort na długich dystansach. Najważniejsza zasada to zachowanie odpowiedniego zapasu miejsca.

Najważniejsza zasada to zachowanie odpowiedniego zapasu miejsca – po dosunięciu stopy do przodu, za piętą powinna zostać wolna przestrzeń na szerokość palca (około 1 cm). Ten luz jest niezbędny podczas schodzenia, ponieważ zapobiega bolesnemu uderzaniu paznokciami o przód buta. Jednocześnie pięta musi być solidnie osadzona w bucie i nie może się unosić w trakcie chodu, aby uniknąć otarć.